Adam Kunikowski
ARTYSTA MALARZ
Wydarzenia
Wydarzeniem ostatniego roku jest pandemia. Czy sztuka w czasie pandemii umiera? Nie…Gdzieś w zaciszu pracowni nadal powstają kolejne obrazy bo “sztuka nie ma żadnego celu, jest celem sama w sobie, jest absolutem, bo jest odbiciem absolutu – duszy” – Stanisław Przybyszewski
40-lecie pracy twórczej
W 2017 roku Adam Kunikowski obchodził 40-lecie pracy twórczej.
Wystawy z okazji jubileuszu twórczości Adama Kunikowskiego odbyły się w Galerii „Fangorówka” na terenie ogrodu botanicznego w Powsinie i podczas XXIX Forum Humanum Mazurkas w Ożarowie Mazowieckim. .
Adam Kunikowski zawsze podkreśla, „że w swojej twórczości stara się ukazywać świat realistycznie. Najwyraźniej dzisiaj takie deklaracje oznaczają tyle, iż nie jest się abstrakcjonistą. […] Kunikowskiego trzeba by raczej nazwać postimpresjonistą. W swej twórczości podąża drogą wyznaczoną przez mistrzów Belle Epoque. Artysta maluje świat jak gdyby „widziany w pośpiechu”. Nieostre, nieco uproszczone, wręcz stylizowane kontury mijanych ludzi i rzeczy raczej oddają nastrój chwili niż detale otaczającego nas świata.”
autor: Jarosław Nowosad
Historia
Plenery
Twórczość plenerowa stała się popularna w XIX w dzięki francuskim malarzom barbizończykom i impresjonistom. Przyczyniły się do tego dwa wynalazki: przenośne, lekkie sztalugi plenerowe i farby w tubkach. Adam Kunikowski – kontynuując tradycje plenerowe zapoczątkowane przez wielkich poprzedników – bierze czynny udział w życiu artystycznym, plenerach i wystawach poplenerowych.
Inspiracje czerpie z otoczenia. Korzystając z przywileju że „temat leży na ulicy”. Już w dzieciństwie pasjonowały go konie, ptaki i inne zwierzęta, które szkicował z natury. Studiowanie przyrody wyzwala u niego najbardziej emocjonalny stosunek do tematu. Jak w przypadku naturalnych talentów, zaczął malować wcześnie i z łatwością.
Dla artysty pejzaż jest najważniejsza formą wypowiedzi. Wpływy najbliższego środowiska, okolicy czy regionu, wyzwalają jego późniejsze malarskie komentarze. Łatwo zorientować się więc w minionych i aktualnych fascynacjach. Gdy rozstawia sztalugi w plenerze Bieszczadów, maluje górskie widoki a jeśli jest przypadkiem w Płocku bierze na warsztat płocką katedrę. Jego malarstwo utrzymane w konwencji realistycznej cechuje wyraźne dążenie do uproszczonej formy. Artysta najchętniej syntetyzuje temat i lubi niedopowiedzenia. Farby kładzie grubo z rozmachem, tworząc na płótnie większe plamy barwne. Dzięki temu kompozycja układa się szeroko. Skłonność do lapidarnego ujęcia powoduje, że większość prac jest jedynie zarysem rzeczywistości.
Kolekcja prac inspirowana dziełami Fryderyka Chopina
W 2006 roku powstała seria prac inspirowanych życiem i twórczością Fryderyka Chopina.
[…] „Szczególne miejsce zajmuje tryptyk zainspirowany muzyką Chopina. Jedna z części – chyba najważniejsza – ukazuje kompozytora przy fortepianie, a w tle majaczy wieża Bazyliki Świętego Krzyża, gdzie spoczywa dziś serce wybitnego muzyka. Druga – to niewyraźna sylwetka Chopina wędrującego mglistą ulicą, być może paryską. Trzecie z płócien przedstawia fantazyjne ptaki (żurawie?), które zdają się poruszać w rytm etiudy.”
autor: Jarosław Nowosad
